The European neighbourhood policy: More than a partnership less than a membership

Abstract

Bu çalışma, Mart 2003'te Avrupa Komisyonu tarafından başlatılıp, Mayıs2004'te sunulan Avrupa Komşuluk Politikası Strateji Belgesi'nin onaylanmasınınardından uygulanmaya başlanan, Avrupa Komşuluk Politikası'nı incelemektedir.Avrupa Komşuluk Politikası, tarihinde ilk defa, Avrupa Birliği'nin, bugün,üzerlerinde herhangi bir tam üyelik perspektifinin olmadığı doğu ve güneykomşularına ilişkin Birlik politikasının genel vizyonunu temsil etmektedir. Bupolitika, var olan anlaşma ilişkileri üzerine kurulu olmasıyla birlikte gelenekselticaret ve işbirliğinden giderek ayrılarak Avrupa Birliği ve komşuları arasındakiişbirliğini arttırıp Birliğin ve Üye Devletlerin idaresinde olan başlıca araçları biraraya getirerek, daha yakın politik, ekonomik ve sosyal bütünleşmeye doğru ilerlemeihtimalini sunmaktadır.Ortaya çıkan soru, Avrupa Komşuluk Politikası'nın, Birlik'e giriş süreçlerisırasında yeni üye ülkelerde uygulanmış olan ekonomik ve politik reform türlerinikomşu ülkelerin uyarlamalarını veya uyarlamayı hızlandırmalarını teşvik etmeyeyetecek kadar çekici olup olmadığı ya da planlanan yapıların tam üyelik hedefininyokluğunda çalışıp çalışmayacağıdır. Her ne kadar, Avrupa Komşuluk Politikası'nınözgülleri hala geliştiriliyor olsa da AB'ye üyeliğe ilişkin teşviklerin eksikliği,politikanın ana zayıflığı olarak tanımlanmaktadır.

This thesis analyzes the European Neighbourhood Policy (ENP), which islaunched by the European Commission in March 2003 and started to be implementedfollowing the approval of the ENP Strategy Paper proposed in May 2004. The ENP,for the first time ever, presents the entire vision of the Union's policy as concerns itseastern and southern neighbours, for which the European Union (EU) fails today tosee any real perspectives of membership. It builds on the existing contractualrelations, but offers the prospect to gradually move from traditional trade andcooperation towards closer political, social and economic integration between the EUand its neighbours by enhancing partnership and bringing together the principalinstruments at the disposal of the Union and its Member States.The emerging question is whether the ENP is sufficiently attractive so as toinduce the neighbouring countries to adopt or accelerate the adoption of the types ofeconomic and political reforms that were implemented in the new member statesduring their accession processes or whether the planned structures will work in theabsence of membership as a target. Although the specifics of the ENP are still beingdeveloped, the lack of incentives as regards to unclear accession to the EU isidentified as the main weakness of the ENP.