Designing for well-being: urban design and the changing meaning of public health

Abstract

Bu tez, kentsel tasarım ile halk sağlığı ve refahı arasındaki ilişkiyi ele almaktadır. Kentsel tasarım ve yapılı çevre hem bireysel hem de toplumsal düzeyde fiziksel ve zihinsel sağlığın, davranışların, duygusal ve sosyal esenliğin önemli belirleyicileridir. Tezin temel iddiası, kentlerin tasarımında önemli bir kriter olan halk sağlığı tanımının, refah kavramını da içerecek şekilde genişlediği ve dönüştüğü, halk sağlığının sadece fiziksel koşullara referansla değil, psikolojik, çevresel ve sosyal kriterler açısından da tanımlanması gerektiğidir. Bu doğrultuda tez, öncelikle halk sağlığının tarihte nasıl tanımlandığını özetlemekte, ardından da kentlerin tasarımını refah perspektifinden düşünmenin merkezinde yer alan üç ana noktayı tartışmaya açmaktadır. Bunlar yürünebilirlik, doğaya erişim ve kentsel formun bileşimidir. İlk nokta, yaya hareketliliği yoluyla şehirlerin nasıl daha aktif bir şekilde deneyimlendiğiyle ilgilidir. İkinci nokta, zihinsel ve iyileştirici faydalar için doğa ve kamusal yeşil alanlarla etkileşimin rekreasyonel ve sosyal yönlerini vurgulamaktadır. Son nokta ise sosyal kamusal alanlar olarak kentlerin morfolojik yapısını tartışmaktadır. Tez, halk sağlığı endişelerine yanıt veren iyi tasarlanmış bir kentin, refahın fiziksel, çevresel ve sosyal yönlerini ele alan kentsel tasarım ilkelerini de içermesi gerektiğini savunmaktadır. Tartışma ile elde edilen sonuç, kentsel tasarımın fiziksel sağlığı, zihinsel, duygusal ve sosyal refahı büyük ölçüde etkilediğidir. Tez, kent tasarımının bütüncül bir bakış açısıyla daha sağlıklı bir yaşamın teşvik edilmesi açısından toplumun refahına katkıda bulunan önemli bir belirleyici olduğu sonucuna varmaktadır.

This thesis deals with the relationship between urban design and public health and well-being. Urban design and the built environment are important determinants of physical and mental health, behaviors, emotional and social well-being at both the individual and social levels. The main claim of the thesis is that the definition of public health, which has been an important criterion in the design of cities, has expanded and transformed to include the concept of well-being, and that public health should be defined not only with reference to physical conditions but also in terms of psychological, environmental and social criteria. Accordingly, the thesis first summarizes how public health has been defined in history, and then proceeds to discuss three main points that are central to thinking about the design of cities from the perspective of well-being. These are walkability, access to nature and the composition of the urban form. The first point concerns how cities are experienced in more active ways through pedestrian mobility. The second point highlights the recreational and social aspects of interacting with nature and public green spaces for mental and healing benefits. The last point discusses the morphological composition of cities as social public places. The thesis argues that a well-designed city that responds to public health concerns should also incorporate urban design principles that address physical, environmental and social aspects of well-being. The result obtained with the discussion is that urban design greatly affects physical health, mental, emotional and social well-being. The thesis concludes that city design is an important determinant that contributes to the well-being of the society in terms of promoting a healthier life with a holistic perspective.