An investigation of the non-suicidal self-injury in the context of psychological pain, mentalization, and false self

Abstract

Bu çalışmanın amacı, Türkiye örnekleminde, intihar amacı olmayan kendine zarar verme davranışını incelemek ve psikolojik acı, sahte benlik ve zihinselleştirme kapasitelerindeki (hipomentalizasyon ve hipermentalizasyon) bozukluklarla ilişkisini araştırmaktır. Bu amaçla 18-65 yaşları arasında 143'ü kendine zarar veren ve 279'u kendine zarar vermeyen olmak üzere toplam 422 katılımcı çalışmaya katılmıştır. Katılımcılara Kişisel Bilgi Formu, Kendine Zarar Verme Davranışı Değerlendirme Envanteri (KZVDDE), Psikolojik Acı Ölçeği (PA), Yansıtıcı İşleyiş Ölçeği (RFQ-54) ve Sahte Benlik Algısı Ölçeği Google Forms üzerinden çevrimiçi olarak uygulanmıştır. Araştırmanın değişkenleri arasındaki ilişkiyi incelemek için Spearman korelasyon analizi yapılmış ve kendine zarar verme ile psikolojik acı, sahte benlik ve hipomentalizasyon arasında pozitif bir ilişki bulunurken, hipermentalizasyon ile arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Ayrıca, kendine zarar verenler ile zarar vermeyenler arasında, psikolojik acı, sahte benlik, hipomentalizasyon ve hipermentalizasyon açısından farkı incelemek için bağımsız örneklem t-testi yapılmıştır. Kendine zarar verenler, vermeyenlere göre daha yüksek düzeyde psikolojik acı, sahte benlik ve hipomentalizasyon gösterirken, iki grup hipermentalizasyon açısından farklılık göstermemiştir. Son olarak ikili lojistik regresyon analizi uygulanmış ve psikolojik acının kendine zarar vermenin varlığını yordadığı ortaya konmuştur. Kendine zarar vermenin işlevlerinin ve kendine zarar verenlerin psikolojik acılarının değerlendirilmesinin klinik müdahaleye ışık tutacağı ortaya konmuştur. Ayrıca gelecekte yapılacak araştırmalar için kendine zarar vermeyi önleme programlarının geliştirilmesinin önemi vurgulanmıştır.

This study aimed to investigate the frequency, characteristics, and functions of non-suicidal self-injury in a sample of Turkish people. Furthermore, the relationship of self-injury between psychological pain, false self, hypomentalization, and hypermentalization was examined. The difference between self-injurers and non-injurers in terms of these concepts was also discussed. For this purpose, a total of 422 participants, 143 self-injurers and 279 non-injurers, between the ages of 18-65, participated in the study. Personal Information Questionnaire, Inventory of Statements About Self Injury (ISAS), The Psychache Scale (PS), The Reflective Functioning Questionnaire (RFQ-54), and Perception of The False Self Scale (POFSS) were conducted online via Google Forms. Spearman correlation analysis was performed to examine the relationship between the variables of the study. A significant positive relationship was found between self-injury and psychological pain, false self, and hypomentalization, while no relationship was observed between hypermentalization. In addition, an independent sample t-test was conducted to examine the difference between self-injurers and non-injurers in terms of psychological pain, false self, hypomentalization, and hypermentalization. While self-injurers showed higher levels of psychological pain, false self, and hypomentalization from non-injurers, the two groups did not differ in terms of hypermentalization. Finally, binary logistic regression analysis was conducted, and the results revealed that psychological pain significantly predicted self-injury. While the results revealed the importance of evaluating the function of self-injury and its relationship with psychological pain, the importance of developing self-injury prevention programs for future studies was emphasized.