Populism: a pure version of democracy or a new face of authoritarianism?

Abstract

Kökenleri Antik Yunan dönemine kadar dayanmakla birlikte popülizm kavramı, popülist siyaset tarzına olan küresel eğilim sayesinde, özellikle son çeyrek asırda popüler hale gelmiştir. Ancak, popülizm literatüründe popülistlerin halkın hatırı sayılır ölçüdeki desteğiyle iktidarda olduğu bir senaryoya teorik olarak yeterince vurgu yapılmamaktadır. Bu nedenle, bu tez bu bağlamda, "halkın yeterli desteğiyle iktidardaki popülizmin demokrasi ve otoriterizm arasındaki konumu nedir?" sorusuna Chávez yönetimindeki Venezuela ve Fidesz hükümeti altındaki Macaristan vakaları üzerinden incelenen teorik bir perspektiften yanıt bulmayı amaçlamaktadır. İkincil kaynakların ve gazete makalelerinin içerik analizini ve seçilmiş vakalardaki siyasi liderlerin söylem analizini içeren ve istatistiksel verilerle desteklenen niteliksel bir analizin neticesinde, sonucuna varılmıştır ki, farklı vakalarda dahi, aralarındaki ideolojik, coğrafi ve kültürel farklılıklara rağmen, halkın yeterli desteğine sahip popülist yöneticiler, benzer şekilde, kendilerini iktidara getiren demokratik düzeni bir hegemonya oluşturmak için statükoyu yasal ve anayasal reformlarla kendi lehlerine değiştirmiş oldukları otoriter bir sisteme dönüştürmeye oldukça meyillidir.

Although it has its origins in the Ancient Greek era, the concept of populism became popular especially in the last quarter century thanks to the global inclination towards populist type of politics. However, in the literature of populism, there is not enough theoretical emphasis on a scenario in which populists are in power with a considerable support of the people. In this regard, therefore, this thesis aims to find an answer to the question of "what is the position of populism in power with enough support of the people between democracy and authoritarianism?" from a theoretical perspective that is examined through the cases of Venezuela under the Chávez administration and Hungary under the Fidesz government. As a result of a qualitative analysis – including analysis of secondary sources and newspaper articles, and discourse analysis of the political leaders in the selected cases – that is supported by statistical data, it is deduced that even in different cases, despite the ideological, geographical and cultural differences among them, populist rulers with enough support of the people are, similarly, highly tended to create a hegemony by turning the democratic order, which had brought them to power, to an authoritarian system in which they had changed the status-quo in their favor via legal and constitutional reforms.