A historical analysis of refugee policies in the European Union and Turkey: 2011-2021

Abstract

İnsanların bir ülkeden bir diğerine sürekli hareketi, savaş, etnik ayrımcılık, doğal afetler ve güvenlik endişeleri gibi farklı nedenlere bağlı olabilir. 2011 yılında Suriye'de patlak veren savaş nedeniyle çok fazla sayıda Suriyeli daha iyi bir yaşam umuduyla Türkiye ve Avrupa Birliği üyesi ülkeler gibi komşu ülkelere göç etmiştir. Kısa sürede gerçekleşen yüksek göç dalgası Türkiye'de etkin göç yönetimi politikalarını zorunlu hale getirmiştir. Bu çalışmanın temel amacı, Türkiye ve Avrupa Birliği'nin Suriyelilere yönelik göç politikalarını karşılaştırmalı bir şekilde analiz etmektir. Buna ek olarak, Suriye İç Savaşının göç politikalarını nasıl ve ne yönde değiştirdiğine dair bütüncül bir tablo ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu çalışma, Türkiye'nin göç politikalarının yeni kurumların gelişmesine yol açtığını ve devlet politikasının yeni işlevselci bir yaklaşım benimsediğini ortaya koymaktadır. Bu çalışma ayrıca, Avrupa Birliği göç politikalarının işlevselci bir çizgiye yaklaştığını belirlemiştir. Avrupa Birliği ile Türkiye arasındaki karşılıklı iş birliği ve ilişkilerin ise işlevselci bir yapıya evrildiği ve pragmatist eğilimlerin öne çıktığı gözlemlenmiştir.

War, ethnic discrimination, natural disasters, and security concerns can all contribute to the continual movement of people from one country to another. Since the breakout of war in Syria in 2011, a large number of Syrians have fled to neighbouring countries such as Turkey and the European Union member states in search of a better life. A large number of immigrants arrived Turkey and the EU in a short period of time and this has required the development of effective immigration management strategies. The major goal of this research is to compare and contrast Turkey's and the European Union's migration policy for Syrians. Furthermore, it aims to offer a comprehensive picture of how and in what direction the Syrian Civil War has changed migration policies. This thesis suggests that Turkey's immigration policies have resulted in the development of new institutions and the state policy has taken a neo-functionalist approach. This study also identifies that the European Union's immigration policies have adopted a functionalist approach. The cooperation and relationship between the European Union and Turkey have evolved into a functionalist structure, and pragmatist tendencies have come to the fore.