Embodied experience of space through cinematic lens

Abstract

Sinema hareketli görüntüler aracılığıyla gerçeklik algımızı şekillendirir. Durağan ve hareketli görüntüler, gerçeklik arzumuzu tatmin eder. Bu tatmin "varoluş" ve "yaşanmış deneyimler" yoluyla sağlanırken alıcının algısına bağlı olarak "beden" fiziksel bir element, "vücut bulmuşluk" ise bir deneyim hali olarak kabul edilir. Bu çalışma, mekan yolu ile şekillendirilmiş deneyimin yeni bir dünya imajı yaratmasını sinema merceğinden incelemektedir. "Mekanda olmak" kavramı film yapım sürecine ait bir tasarımsal düşünme sistemi olarak ele alınmış ve "mekan yolu ile şekillendirilmiş deneyim" kavramını pekiştirdiği ileri sürülmektedir. Amaç, sinemanın tasarımı kullanarak izleyicinin algısını nasıl değiştirdiğini anlamaktır. Gerçek mekan ve sinematik mekan görüşleri "mekanda olmak" ve "mekan yolu ile şekillendirilmiş deneyim" kavramları etrafında tartışılmıştır. "Mekanda olmak" kavramı Heidegger, Bollnow ve Merleau-Ponty'nin teorileri üzerinden gerçek mekanda kendimizi nasıl konumlandırdığımızı anlamak adına ele alınırken, "mekan yolu ile şekillendirilmiş deneyim" kavramı De Certeau, Norberg-Schulz ve Pallasmaa'nın teorileri çerçevesinde sinematik mekan kullanılarak dünya imajının nasıl yaratıldığı v tartışılmıştır. "13. Kat" (1999) filmi vaka çalışması olarak seçilmiş ve filmdeki mekansallık ve tasarım objelerinin incelenmesiyle semiyotik bir analiz yürütülmüştür. Tez; belirli kavramları, idealleri, ruh hallerini ve duyguları aktarmasıyla filmlerin tasarım odaklı bir yapım sürecine sahip olduklarını öne sürmektedir. Sinema ve tasarımın birleştirilmesiyle "13. Kat" filmindeki mizansen ve sinematografik unsurlar incelenmiştir. Buradaki amaç, filmde tanıtılmış olan farklı dönemlerin (1937, 1999 and 2024) tasarımlarına ilişkin oluşturulan "gerçek" ve "sanal" kavramlarının algılanışını anlamaktır.

Cinema shapes our perception of reality through moving images. Photographic and moving images satisfies our obsession with realism. This satisfaction provided by "existence" and "lived experiences" which "body" becomes a physical element and "embodiment" is as an experience based on the perception of the perceiver. This study examines the concept of embodied experience of space in the way of creating an image of the world through the cinematic lens. The concept of "being in space" is considered as a design thinking process for filmmaking process which emphasizes the concept of "embodied experience of space." The aim is to understand how cinema changes the perception of the cinema audience by the use of design. Notions of "real space" and "cinematic space" are discussed through the concepts of "being in space" and "embodied experience of space." The concept of "being is space" is addressed by the theories of Heidegger, Bollnow and Merleau-Ponty to discuss the real space for understanding the process of positioning oneself in the physical environments whereas iii the concept of "embodied experience of space" is discussed through the theories of De Certeau, Norberg-Schulz and Pallasmaa to see the process of creating an image of the world as the cinematic space. As a case study, the movie called "The Thirteenth Floor" (1999) is selected and a semiotic analysis is conducted through the spatiality and design objects in the movie. The thesis considers filmmaking as a design-oriented creation which consolidates the transfer of specific conceptions, ideals, moods and feelings. By merging cinema and design, mise-en-scène and cinematographic elements of "The Thirteenth Floor" are analyzed. The main objective is to understand the conceptions of "real" and "virtual" through the design of the time periods (1937, 1999 and 2024) that are introduced in the movie.