The problem of the water-energy nexus in the Aral sea basin: Identifying feasible political-economıc solutions

Abstract

Mechanisms of Soviet centralized planning made it possible to maintain a balance of interests between hydrocarbon-rich Kazakhstan, Uzbekistan, Turkmenistan, and water-abundant Tajikistan and Kyrgyzstan. The key element to this system was large-scale multi-purpose hydropower plants on the Syr Darya and Amu Darya that provided the former, downstream republics with water essential for irrigated agriculture. Power generated at these plants was complemented by fuels from the downstream republics to ensure sustainable electricity distribution within the Central Asian Power System, whereas occurring imbalances were alleviated by coordinated inter-republican supplies of hydrocarbons. Upon the demise of the unified state, the upstream countries had to purchase oil and gas at world prices, while the downstream ones continued utilizing the water coming from the formers' territory for free. By the mid-1990s, operations at Kyrgyz and Tajik HPPs were switched from the designed irrigation to energy modes that resulted in summer droughts, winter floods, and energy disparities. Despite all the efforts inside the region and by the international community to change things, Central Asians now annually lose huge sums due to a lack of closer cooperation on water issues. This study, based on the benefit-sharing approach, analyzes the use of water and energy resources to ascertain feasible political-economic solutions to the water-energy conflict in the Aral Sea Basin. Through the surveying scholars familiar with the problem, the investigation also evaluates the applicability of various ideas and concepts to tackle the issue. Based on these findings, the study will suggest some suggestions and policy recommendations. Keywords: Central Asia, conflict, water, energy, nexus, benefit-sharing

Sovyet merkezi planlama mekanizmaları, hidrokarbon zengini Kazakistan, Özbekistan, Türkmenistan ve su zengini Tacikistan ve Kırgızistan arasındaki çıkarlar dengesini korumayı mümkün kıldı. Bu sistemin kilit unsuru, aşağı havza cumhuriyetlerine tarım için gerekli suyu sağlayan Sır Darya ve Amu Darya nehirlerindeki büyük ölçekli çok amaçlı hidroelektrik santralleriydi. Bu santrallerde üretilen enerji, Orta Asya Elektrik Şebekesi içinde sürdürülebilir elektrik dağıtımını sağlamak için aşağı havza cumhuriyetlerden gelen yakıtlarla tamamlanırken, meydana gelen dengesizlikler, cumhuriyetler arası koordineli hidrokarbon tedarikleriyle hafifletildi. Birleşik devletin sona ermesiyle birlikte, yukarı havza ülkeleri dünya fiyatlarına petrol ve gaz satın almak zorunda kalırken, aşağı havza ülkeleri yukarı havza topraklarından gelen suyu ücretsiz olarak kullanmaya devam etti. 1990'ların ortalarına gelindiğinde, Kırgız ve Tacik hidroelektik santrallarındaki operasyonlar, tasarlanmış sulama modundan enerji moduna çevrildi, bu da yaz kuraklıkları, kış selleri ve enerji eşitsizlikleriyle sonuçlandı. Bölge içindeki ve uluslararası toplumun bu şeyleri değiştirmek için gösterildiği tüm çabalara rağmen, Orta Asyalılar su konularında daha yakın işbirliği eksikliği nedeniyle her yıl büyük meblağlar kaybediyorlar. Fayda paylaşımı yaklaşımına dayanan bu çalışma, Aral Denizi Havzası'ndaki su-enerji çatışmasına uygulanabilir siyasi-iktisadi çözümler bulmak için su ve enerji kaynaklarının kullanımını analiz etmektedir. Araştırma, soruna haberder olan araştırmacı bilim adamları aracılığıyla, konuyu ele almak için çeşitli fikir ve kavramların uygulanabilirliğini de değerlendirir. Bu bulgulara dayalı olarak, çalışma bazı teklif ve politika önerileri sunacaktır. Anahtar Kelimeler: Orta Asya, çatışma, su, enerji, bağlantı, fayda paylaşımı