The determinants of bank failures in the Turkish banking industry during 1994-2000

Abstract

Bankalar borç alma ve verme hizmeti veren kurumlar olarak bir ekonominin işleyişinde en önemli paya sahip kurumlardandır. Bankacılık sektöründe ortaya çıkan bir kriz ise toplumun ekonomiyi derinden etkiler. Carstens vd. (2004) bankacılık krizleri ve yeniden yapılandırmalarının ortalamasının % 17,5'i olduğunu hesaplamıştır (GSYİH'in yüzdesi olarak). Bu nedenle banka başarısızlıklarının sağlıklı erken uyarı sistemleri aracılığı ile önceden tahmin edilerek gerekli önlemlerin alınması hayati önem taşımaktadır. Bu sayede bankacılık krizleri önemli ölçüde engellenecektir. Bu çalışmanın temel amacı 1994?2000 yılları arasında banka başarısızlıklarının ardındaki nedenleri sağkalım analizi (Hazard model) ve logit modeli ile araştırmaktır. İki modelin de sonuçları sermayesi yüksek, likiditesi fazla ve daha büyük bankaların batma olasılıklarının daha düşük olduğunu ortaya koymaktadır. Bununla beraber, bilânço dışı faaliyetler ile yönetim ve aktif kalitesinin banka başarısızlıklarını etkilemediği görülmüştür. Bu çalışmanın sonuçları bu haliyle Wheelock ve Wilson (2000), Molina (2002) ve Logan (2001) ile tutarlılık göstermektedir.

Banks are defined as businesses that provide financial services for profit and they play a crucial role in an economy. Determining the reasons behind bank failures has great importance in terms of forming early warning systems. Building a model for early warning is vital and if the early warning models are built effectively and employed in the supervision of banks, the overall bank restructuring costs might be reduced by a significant amount, which has an international average 17,5% of GDP. The main objective of this study is to examine the determinants of bank failures in the Turkish banking industry, employing a proportional-hazard model developed by Cox (1972) and a logit model for the period 1994?2000. The results of both models suggest that banks with higher capitalization, higher liquidity and wide branch network are less probable to fail. Management quality, asset quality and off-balance sheet activities, however, do not appear to be significant factors in determining bank failure in the Turkish banking industry during the sample period. The results of this study are consistent with the findings of Wheelock and Wilson (2000), Molina (2002), and Logan (2001).