Demir Yükü Artmış Karaciğerde İnce İğne Aspirasyon Sitolojisi (İİAS) ve Tru-cut Biyopsisi: Deneysel Bir Çalışma

Abstract

Amaç: İnce iğne aspirasyon sitolojisi (İİAS) tru-cut biyopsiye göre daha güvenli, basit, hızlı ve uygun maliyetlidir ve hasta uyumu genellikle daha iyidir. Birçok organda kullanılan İİAS’nin karaciğerdeki parankimal hastalıklarda kullanımına ilişkin fazla veri yoktur. Bu nedenle bu çalışmada İİAS’nin demir birikimini ve karaciğer hasarını göstermedeki faydası değerlendirilmiştir. Yöntem: Çalışmada 2 kontrol grubu yer aldı. Çalışma sonunda herhangi bir uygulama yapılmayan bu gruplardan İİAS ve tru-cut biyopsi örnekleri alındı. Yirmi sekiz gün süreyle intraperitoneal demir dekstran (88 mg/kg) verilerek demir yüklenmesi oluşturulduktan sonra çalışma gruplarına İİAS ve tru-cut biyopsi işlemleri de yapıldı. Preparatlarda hepatosit hasarı, enflamasyon ve demir birikimi histopatolojik olarak değerlendirildi. Hepatektomi materyaline göre her iki yöntemin duyarlılığı, özgüllüğü, pozitif ve negatif prediktifliği ve tanısal doğruluğu hesaplandı. Bulgular: Hepatosit hasarında; sensitivite (%60), tanısal doğruluk (%66,7) ve negatif öngörü (%50) tru-cut grubunda anlamlı olarak daha yüksek bulundu. Enflamasyonun değerlendirilmesinde yöntemlerin birbirine üstün olmadığı ve İİAS’nin demir birikiminde %83,3 duyarlılık ve tanısal doğrulukla tru-cut biyopsi oranlarına (%100) neredeyse yaklaştığı görüldü. Sonuç: Demire bağlı karaciğer hasarında altın standart doku incelemesi olmalı, bu nedenle tru-cut biyopsi ilk seçenek olmalıdır. Ancak mevcut çalışma sonuçlarına dayanarak tru-cut biyopsinin kullanılamadığı kanamaya yatkınlık, cerrahi erişimin mümkün olmaması, eşlik eden farklı hastalıkların varlığı ya da hasta oryantasyonu ve kooperasyonunun zayıf olduğu durumlarda İİAS’nin daha invaziv seçeneklere göre tercih edilebileceği önerilmektedir.