The role of self-perception and psychological resilience in the impact of adverse childhood experiences on mental health

Abstract

Bu çalışma olumsuz çocukluk deneyimleri ve ruh sağlığı arasındaki ilişkide benlik algısının ve psikolojik dayanıklılığın aracı rolünü araştırmayı amaçlamıştır. Bu amaç doğrultusunda araştırmaya 18 yaş ve üzeri 377 katılımcı dahil edilmiştir. Çalışmanın değişkenlerini ölçmek için Katılımcı Bilgi Formu, Benlik Kuramı Ölçeği, Kısa Semptom Envanteri, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği ve Kısa Psikolojik Sağlamlık Ölçeği kullanılmıştır. Sonuçlar, olumsuz çocukluk deneyimleri ile psikolojik semptoma sahip olma arasında anlamlı pozitif bir ilişki olduğunu göstermiştir. Ayrıca, benlik algısının alt ölçekleri ve psikolojik dayanıklılık arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı pozitif bir ilişki ortaya koymuştur. Son olarak, psikolojik dayanıklılığın olumsuz çocukluk deneyimleri ve ruh sağlığı arasındaki ilişkide aracılık ettiğini göstermiştir. Benlik algısının ise yalnızca ''boş zaman aktiviteleri'' ve ''arkadaşlık'' alt ölçekleri olumsuz çocukluk deneyimi ve ruh sağlığı arasındaki ilişkide aracı role sahiptir. Özetle, yüksek psikolojik dayanıklılığın ve olumlu bir benlik algısının olumsuz çocukluk deneyimlerinin ruh sağlığı üzerindeki etkisinde aracılık ettikleri ve birer koruyucu faktör oldukları görülmüştür. Bu çalışma, klinik alanda olumsuz çocukluk deneyimlerinin ruhsal sağlığa olumsuz etkisinin azaltılması için yapılan çalışmalarda kişinin psikolojik dayanıklılığının ve benlik algısının göz önünde bulundurulması gerektiğine vurgu yapmıştır. Ek olarak, mevcut çalışma psikolojik dayanıklılığın bir süreç olarak ele alınmasının, ve benlik algısının ise bir bütün olarak değil alt alanları (özellikle serbest zaman aktiviteleri ve arkadaşlık ilişkileri) incelenilerek değerlendirilmesinin önemine dikkat çekerek literatüre katkı sağlamaktadır.

The objective of this study was to investigate the mediating roles of self-perception and psychological resilience in the relationship between adverse childhood experiences and mental health. To achieve this aim, the study included 377 participants aged 18 and above. The instruments used to measure the variables of the study were the Personal Information Questionnaire, the Self-Theory Scale, the Brief Symptom Inventory, the Childhood Trauma Questionnaire (CTQ-33), and the Brief Resilience Scale. The results showed that there was a significant positive relationship between adverse childhood experiences and the presence of psychological symptoms. In addition, the relationship between the self-perception subscales and psychological resilience showed a statistically significant positive relationship. Lastly, the results indicated that psychological resilience mediated the relationship between adverse childhood experiences and mental health. Additionally, self-perception, particularly the subscales of ''leisure activities'' and ''friendship'', served as mediators in the relationship between adverse childhood experiences and mental health. In conclusion, it was demonstrated that high psychological resilience and a positive self-perception act as mediators in the relationship between adverse childhood experiences and mental health, and that they serve as protective factors. This study emphasizes the importance of considering an individual's psychological resilience and self-perception in interventions aimed at reducing the adverse effects of adverse childhood experiences on mental health in clinical settings. Furthermore, this study contributes to the literature by emphasizing the conceptualization of psychological resilience as a process and the evaluation of self-perception not as a whole but through its subdomains, in particular leisure activities and friendship.