Sound of blase, sound of spirit, sound of war: soundtrack analysis of Reha Erdem films : Hayat Var, Kosmos, ve Jin.

Abstract

Bu çalışma, Reha Erdem fimlerinde kullanılan ses tasarımının nasıl aktif bir unsur olarak kullanıldığını anlamak üzere yapılmıştır. Reha Erdem'in kendine özgü kurgu stili, onun en az görseller kadar önemsediği ses kullanımı ile birleşerek, sesli-görsel bir stil yaratır. Chion'un terimleriyle betimlemek gerekirse, Reha Erdem'in sineması 'vokosentrik' değildir. Başka bir deyişle Reha Erdem sinemasında insan sesi filmin zaman ve uzamında, hikayenin kuruluşunda ses evreninin hiyerarşik olarak en yüksekte değildir. Tam tersi, bu tezin iddia ettiği üzere, Reha Erdem filmleri 'sonosentrik'tir. Sonosentrik terimi özellikle Reha Erdem filmlerindeki ses kullanımın baskın bir unsur olduğunu ve görüntüleri çerçeveleyerek sahneyi kurduklarını anlatmak amacı ile kullanılma sokulmuştur. Ayrıca tezin içeriği sonosentrik ses kullanımının filmin ses evrenini nasıl belirlediğini de irdelemektedir. Bu noktalar araştırılırken, ses tasarımınında kullanılan hangi öğelerin, ses-görüntü birliği oluşturduğu ve bunu nasıl oluşturduğu da dikkate alınmıştır. Ek olarak kullanılan tüm ses unsurları, Erdem filmlerindeki estetik öğesini zenginleştirmektedir. Çalışma esnasında, Reha Erdem'in üç filminin ses bandı analiz edilmiştir- Hayat Var, Kosmos ve Jin. Bu fimlerin sinematografisi, hikayedeki anlamı yaratma adına güçlü ve yeterlidir, ancak bu çalışma sinematografinin dışında ses tasarımının filmlerdeki anlatımı nasıl zenginleştiğini irdelemektedir. Sonuç olarak, bu tez, Reha Erdem'in bu üç filmin ses tasarımları açısından bir üçleme olduğunu söylemektedir

This thesis needs to be read as an attempt to understand how Reha Erdem uses sound as an active agent to create meaning in his films. It is argued that with his unique editing style, he creates audio-visual cinema in which sound is at least as important and significant as the visuals. Especially by borrowing the term from Chion, the study argues that 'Reha Erdem's films are not 'vococentric.' In other words, the presence of human voice does not structure the sonic environment of the diegesis's spatiotemporal. On the contrary, in this thesis, the contention is that Erdem's films are 'sonocentric'. The term 'sonocentric' is deliberately preferred to suggest that the sound is the dominant element at the center of these films framing the images, setting the scene and not the vice versa. The study aims at unraveling how the 'sonocentric' use of sound formulates the sonic space of the film. In doing this, the thesis attempts to understand the ways in which sound design elements function in containing the image as a frame for establishing an audio-visual combination – It is argued that this in turn, enriches the aesthetic level of Erdem's films. The thesis focuses on the soundtracks of Reha Erdem's three films - Hayat Var, Kosmos and Jin. While the quality of the image track in these films is also prominent in creating meaning, this research focuses mainly on how the sound is deployed to enrich the narrative. As a conclusion, the thesis suggests that Erdem's three films form a trilogy in terms of their sound tracks designs.