Mapping elements of continuity and change: Evolution in Kenyan foreign policy through the "lens" of neoclassical realism

Abstract

Eğer Kenya'nın politik tarihinde vermiş olduğu en büyük siyasi karar nedir? diye soracak olursak hiç kuşkusuz bu Somali'nin işgali kararıdır. Bu cüretkâr karar ülkenin dış politika tarihinde eşi benzeri görülmemiş derecede yüksek risk taşır ve ülkenin geleneksel düşük riskli ve dışarıdaki çatışmalara müdahaleci olmayan siyaseti ile taban tabana zıt bir tutum sergiler. Bu araştırma Kenya'nın Somali işgali ile başlayan dış politika transformasyonunu incelemektedir. Araştırma neo-klasik realist çerçevede Kenya'nın stratejisini, iç politikasını ve güvenlik politikasındaki karar mekanizmalarını incelemektedir. Geleneksel realist görüş ziyadesiyle devlet davranışlarını detaylı bir biçimde incelese de müdahale için elzem araçlar olan normatif ve ekonomik stratejileri geniş yelpazede ele almamaktadır. Her ne kadar Somali istilası sınır güvenliği kapsamında güvenlikçi bir kaygı olsa da bunun önceden tasarlanmış temeli 2009'a dayanan Somali sorunu ile başa çıkma yöntemlerinden biri olarak Kenya askeri kurmayları ve siyasiler tarafınca ele alındığını görüyoruz. Araştırma, Kenya vakasında neo-klasik realizm bakış açısının; siyasilerin karar sürecini ve kaygılarını incelemede, devletlerin karmaşık güvenlik politikasını anlamada ve dış politika oluşumundaki etmenleri ortaya çıkarmada daha etkin bir yöntem olduğunu savunmaktadır.

If there is any major decision throughout Kenya's political history, it can't be any other than the invasion of Somalia. This bold move in the country's foreign policy is an unprecedented for it has taken a high-risk decision departing from fundamentally traditional low risk and non-interventionist approach to conflicts abroad. This research examines the trajectory of Kenya's foreign policy transformation, focusing on the causes of the state's dramatic reorientation towards Somalia. By applying a neoclassical realist framework, the research traces the intricate interplay between shifts in Kenya's strategic environment, domestic politics and the security policy decision-making process. While as traditional realist assumptions explain enormously state behaviour in detail, they have not been widely used to account for significant alternative tools of state intervention, for instance, normative and economic strategies. Whereas the manifest catalyst that sparkled the incursion into Somalia was the security concern linked with border protection, this was pre-contemplated as early as 2009 on how to deal with increasing spill-over of Somali crisis by both Kenya's military officials and policy makers. The research argues that neoclassical realism explains better both policy makers' motivation and areas of concern and effectively unveils the complexity of states' security policy as well as foreign policy formulation as it pertains to the case of Kenya.