Hacking urban space: Parkour and squatting

Abstract

Tez, mekan üretimine ilişkin güncel mimari söylemler üzerinden kentsel mekanı haklama (hack) pratiklerini inceler. Haklamak pek çok bağlamda ve ortamda uygulanabilecek muhalif ve nüktedan bir etkinliktir; zaman içinde bir bilgisayarı özgün biçimde programlamanın yanında pek çok yan anlam edinmiş, haklama felsefesi ve pratiği gündelik yaşama girmiştir. Tezde sosyal mekan ve şehir hakkı üzerine öncül tartışmalardan yola çıkılarak kentsel mekanın haklanması ve bu yolla mekanın farklı şekillerde üretilmesi tartışılır. Mekanı haklamak yerleşik sistemlerin mekana hükmetmelerini ve kentsel mekanın baskın ideolojilerin hizmetinde bir araç olmasını eleştirir. Bunun yanında, haklama kültürü ve soyutlama olarak haklama kavramı, haklamanın nasıl kentsel mekana müdahale edip, mekan algısını tersyüz ettiğini açıklamak için kullanılır. Kentsel mekanı haklama pratikleri olarak ele alınan Parkour ve izinsiz yerleşme (squatting), tezde şehire müdahaleleriyle tartışılır. Mekanı haklamak, şehirde mekan üretimini sorgulatmasının yanında, kentsel mekanı yeni ve alışılmadık şekillerde okuma olanağı sunar.

The thesis looks at the practice of hacking urban space through the analysis based on contemporary architectural discourse on spatial production. It is maintained that hacking is a witty, defiant activity in any context, applicable in any medium. Emerging as programming a computer in an original way, hacking gained a wide array of connotations in time, the philosophy and the practice of the practice pervaded daily life. Following pioneering arguments on social space and the right to the city, it is argued that urban space can be hacked, opening up novel ways of producing space. The hack expresses criticism towards the established systems' rule over urban space, using space as a tool to manifest the dominant ideologies. In addition, the culture of hacking and the hack as abstraction serve to postulate how hackers work in the city, subverting and intervening into urban space. Parkour and squatting as practices of hacking urban space are discussed in the thesis through their actual interventions. It is suggested that hacking not only questions the spatial production in the cities and the control of established systems over it but also reproduces urban space in novel ways.