Interpreting nostalgia: interior architects' childhood homes

Abstract

Evler bize sadece fiziki bir barınak degˆil, aynı zamanda manevi bir ortam sunar. Bu sadece evin fonksiyonları ile ilgili olmayıp, daha genis¸ bir çerçevede psikolojik sıgˆınak olarak ele alınabilecek yuva ile ilgilidir. Neticede evlerin iç mekanları birey için önemlidir ancak karakter ve psikolojik gelis¸im sürecinde olan çocuklar için belki de çok daha fazla önem arz etmektedir. Bu tez, çocukluk evlerinin içmimarlar için anlamını ve günümüzdeki mesleki hayatlarına olan etkilerini keşfetmeyi amaçlamakta ve bu özel mekanların bugünkü tasarımları üzerinde olası yansımalarını ortaya çıkarmaya çalışmaktadır. Bu çerçevede, uluslararası ölçekte tanınmış sekiz Türk içmimar ile durum çalışması gerçekleştirilmiştir. Söz konusu döneme ait ev ortamlarına ilişkin en değerli hatıraları canlandırmak amacıyla her biri ile röportajlar yapılmış; bu özel mekanları nasıl hatırladıkları ve sonraki meslek hayatlarında, ürünlerini tasarlarken bu evlerden nasıl etkilendikleri irdelenmiştir. Verilerin detaylandırılması amacı ile, röportaj soruları çerçevesinde, çocuklukları ile ilgili çizim yapmaları ve not almaları için, her bir katılımcıya eskiz defteri gönderilmiştir. Eskiz defterleri, röportajlardan elde edilen çalışma bulgularını desteklemekle kalmayıp, onu görsel olarak da zenginleştirmiştir. Durum çalışması ile, katılımcıların çocukluk ev ortamlarına ilişkin hatıralarından, ilgili evlerin sosyal ve fiziksel yönleri analiz edilmiş ve bu özel mekanların yorumlamaları ile birlikte şimdiki tasarım yaklaşımları, süreç ve üretimlerine olan etkilerine ilişkin bulgular elde edilmiştir.

Homes do not only provide us with a physical shelter, but also a spiritual environment. It is not only about functions of home by itself, but also about drawing a broader frame of home as a psychological sanctuary. Hence, home interiors are important for an individual as a person, but maybe more importantly for a child, whose character and psychological development is in progress. This study aims to explore the meaning of childhood homes for interior architects and their effects on their professional lives, and tries to shed light on the possible reflections of these special places on their designs of today. Within this framework, the design of the study was conducted with eight internationally recognized Turkish interior architects. Interviews were realized with each participant, in order to bring about the most valuable memories from that time of their lives regarding their home environments; how they remember these special places and how they were affected by these homes in their later professional lives as a designer in return. With the aim of getting elaborative data, a sketchbook was sent to each participant, inquiring them to draw and take notes regarding their childhood within the framework of the interview questions. The sketchbooks, not only supported the interview findings of the study, but also enriched it visually. With the design of the study, the social and physical aspects of the respective homes were analyzed depending on the memories of the participants' childhood home environments and findings were obtained regarding the interpretation of these special places, as well as their influence on their current design approaches, process, and productions.