Locating paper art within the art of today

Abstract

Son zamanlarda sanatta malzeme olarak kâğıt kullanımında kayda değer bir artış gözlenmektedir. Uzak Doğu?da oldukça saygıyla yaklaşılan bir zanaat olan kağıt yapımının yeni bir sanat vasıtası olarak yeniden cazibe kazandığını görmekteyiz. Öyle ki bazı kağıt uygulamaları gerek sanatçı gerekse izleyici açısından, modern sanata ait deneyimin özerkliği fikirlerini çağrıştırmaktadır. Buradan yola çıkarak Clement Greenberg?ün medium specificity ve Norman Bryson?un sanatsal teknikle ilgili argümanlarının ışığında kağıt işlerin, malzemenin sınırlarını ortaya koyarak sanatçının çalışma aşamasını kendi sürecinde açığa çıkardığı öne sürülebilir. Halbuki alışılagelmiş olan klasik Batı resim anlayışında örtücü bir teknik hakimdir ve eser, malzemenin örtülerek silinmesi üzerine kurulur. Buna karşın kağıt işlerde sanatçının zamansallığı, izleyici tarafından her daim okunabilir ve yorumlanabilir kalarak vurgulanan maddesellik ile de duyular hedef alınır. Tez, retrospektif bir bakışla Batı kağıt sanatı ile Uzak Doğu?daki kağıt ritüeli arasındaki paralellikleri araştırırken; görsellik ve maddesellik arasındaki etkileşime değinerek kağıdın şeyliğini çağdaş görsel kültür içinde yeniden konumlandırmayı amaçlamaktadır.

There has lately been a notable increase in the use of paper as artistic medium. The manufacture of paper, a highly respected traditional practice in the Far East, seems to have regained popularity as a new medium for art. Some uses of paper in art recall the modernist stress on the authenticity of experience in terms of both the viewer and the artist. Thus following Clement Greenberg?s stress on medium specificity and Norman Bryson?s arguments on the artistic technique we can argue that when contemporary paper works reveal the limitations specific to its medium, they expose the work process of the artist in its own duration. As opposed to an erasive technique such as in the Western classical pictorial arts which builds the work on the effacement of the medium. On the contrary in paper works the temporality of the artist remains always legible and interpretable for the viewer and the accentuated materiality always addressing her / his senses. The thesis takes a retrospective look on the parallelism between Western paper art and the origins of paper ritual in Far East to further dwell on the interaction between visuality and materiality while aiming to reframe and locate paper?s objecthood within contemporary visual culture.