Ibn khaldun's asabiyya for social cohesion

Abstract

14. yüzyılda yaşamış olan meşhur tarihçi, ekonomist ve sosyolog Ibn Khaldun insan topluluklarının ekonomik, sosyal ve siyasi gelişimlerini sistematik olarak incelemiştir. Bu kapsamlı analizinde, büyük ölçekli bir arada yaşama arzusunun bazı insanlarda diğer insanlara göre daha fazla olmasının bir nedeni, bir faktörü olması gerektiğini öne sürmüştür. Büyük ve güçlü devletlerin ortaya çıkmasına neden olan bu faktöre asabiyya adını vermiştir. Ibn Khaldun bu kavramı klasik kullanımından ödünç almış ve buna yeni ve pozitif bir mana yüklemiştir. Asabiyyanın orijinal anlamı birbirlerine kan bağı ile bağlı insan grubu demektir. Bir bireyin kendini en yakın hissettiği grup, ortak atalarının da bulunduğu kendi kavmidir. Ibn Khaldun asabiyya kavramını yeniden değerlendirmeye almış, insan gruplarını sadece kan bağı ile birbirlerine bağlı olmaları bakımından değil fakat aynı grubun üyeleri olarak uzun ve sürekli bağlantı içinde olmaları bakımından değerlendirmiştir. Böylece asabiyya, grup bilinci, grup duygusu, dayanışma duygusu anlamını almıştır. Bu çalışmada Ibn Khaldun’un asabiyya kavramı incelenmiş ve Avrupa Birliği, Türkiye ve diğer siyasi oluşumlarda asabiyya kavramının sosyal kaynaşma için temel bir kavram olarak kullanılıp kullanılamayacağı sorgulanmıştır