Challenging the balance of power theory within the post-cold war period: Role of the United States and the European Union

Abstract

Bu tez, Soğuk Savaş sonrası dönemde güç dengesi teorisinin geçerliliğini sorgulamaktadır. Güç dengesi teorisinin geçerliliği sorgulanırken, Avrupa Birliği'nin Soğuk Savaş sonrası dönemde yükselen Amerikan hegemonyası karşısındaki duruşu ve ittifak tercihleri de incelenmektedir. Teori, uluslararası sistem içerisinde, gücün dağılımını bozan devlet(ler) karşısında oluşturulacak bir güç dengesini öngörmektedir. Yalnız Soğuk Savaş sonrası dönemde Avrupa Birliği üyesi ülkeler oluşturdukları ittifaklarda güç yerine tehdit unsurunu ön plana çıkarmışlardır. İttifak tercihlerinde güç her ne kadar önemli bir yere sahip olsa da devletler söz konusu durumlarda tehdit unsurunu ön planda tutmayı tercih etmektedirler.

This thesis analysis the ill-functioning character of the balance of power theory within the post-Cold War period. While trying to falsify the balance of power theory, the thesis aims at underlying the alliance behaviors of the European Union (EU) member states and role of the United States in the post-Cold War period. Instead of balancing, the thesis points out the bandwagoning alliance behavior as the guiding motive of the EU member states. According to the balance of power theory simply, if one state appears to grow too strong, others will ally against it so as to avoid threats to their own independence. So according to the balance of power theory states choose their alliance behavior in terms of power. But during the post-Cold period alliance decisions of the EU member states are taken in terms of threat rather than power. Although power is an important factor for all actors within the system, states choose to ally mainly in response to threat.